Even rijden en denken.

Een jong meisje reed met Sully door de duinen. Ze hield de pony aan de teugel en liet hem vlotjes doorstappen. Ze staarde voor haar uit en dacht aan Kenai. Haar vroegere paard dat ze nu heel erg mistte. Ze zuchtte even en zette de pony in draf. Ze bleef doorzitten en liet hem weer aan de teugel lopen. Ze had haar hakken laag en haar rug recht. Ze droomde even over Kenai en reed verder door de duinen terwijl ze aan de ruin dacht.

Een bonte ruin galopeerde over het strand. Zijn manen wapperden in de wind en in het gezicht van Laila. Ze zat voorover gebogen en dreef nog iets aan. De twee raceten over het strand. Ze dreef nog harder aan en de ruin ging sneller. Na een tijdje liet ze haar paard in de zee lopen en genoot van het frisse water. Opnieuw dreef ze aan en samen galopeerden ze zo hard ze konden in de wind, op het strand..

Laila schrok wakker en merktte dat ze in rengalop zat. Meteen trok ze (voorzichtig) aan de teugels en stopte Sully. Ze staarde voor haar uit en slikte even. Dit was zo lang geleden en haar angst was nog steeds niet verdwenen. Het meisje zuchtte diep en dreef zacht aan. Ze stapte verder met de pony door de duinen. Haar gedachten weer helemaal op de pony en de omgeving gericht. Zo probeerde ze niet meer aan Kenai te denken, al was dat erg moeilijk.

Heechul zat in de duinen. Een briesje blies door zijn zwarte haar en liet het lichtjes mee deinen. Hij keek met een glimlach naar de zee die verderop te zien was. Heechul was hier sinds een week komen wonen. Hij had voor dat hij hier was gekomen in Korea gewoond. Hij kon dan ook nog geen nederlands maar engels gelukkig wel. Dat zou ook wel moeten anders kon hij met niemand hier contact zoeken tot dat hij echt nederlands had geleerd. Heechul moest even glimlachen toen er een stel meeuwen over hem vlogen. Hij pakte zijn camera die om zijn hals hing vast en hij schoot zo snel mogelijk een paar foto's van de meeuwen. Hij had een erg goeie maar dus ook dure camera dus er zaten vast wel een paar goed gelukte foto's bij. Heechul keek naar zijn camera vast en stond ondertussen op. Zijn aandacht was erg op zijn camera gericht en daardoor had hij niet door dat er een paard in rengalop op hem af kwam. Heechul schrok zich dan ook rot toen iets hem raakte waardoor hij naar achteren viel. Hij klapte met zijn rug op het zand en hij kneep zijn ogen even dicht. Zo voelde zand nog best hard aan, zeker met dat duingras erbij. Heechul opende zijn ogen uiteindelijk weer en hij zag verderop een paard met een meisje. Die waren vast de oorzaak van zijn val geweest. '"Damn..'' Mompelde hij. Niet omdat hij boos was, maar eerder omdat het paard nu met zijn rug toe stond. Als hij het paard had zien aankomen dan had hij er misschien nog wat foto's van kunnen maken. Ja kortom, Heechul hield er van om foto's te maken. Vooral van dieren.

Laila hoorde iets en keek op. Opeens zag ze een jongen in het zand en de hoefsporen van Sully. Oh nee! Ze stond snel op en leidde Sully naar hem toe. "Ik had je niet gezien, ik was een beetje aan het dromen. Sorry! Gaat het?" vroeg ze snel en keek hem aan. Hij was niet veel ouder schatte ze hem en hij kwam haar vaag bekend voor. Ze dacht meteen aan Kenai en dacht even na. Ze wist het niet meer maar ze kende hem. Nouja van te zien misschien dan en het was iets met Kenai. Ze keek even naar Sully en meteen weer naar de jongen. "Laila" stelde ze haar vriendelijk voor en glimlachtte. Ze wist natuurlijk niet dat hij Engels was dus wachtte ze wat af.

Heechul stond recht en hij klopte het zand van zijn broek en shirt af. 'Ik had je niet gezien, ik was een beetje aan het dromen. Sorry! Gaat het?' Hoorde hij een meisjes stem vlakbij hem zeggen. Heechul keek op en zag het meisje en het paard die tegen hem op gebotst waren. Heechul kon nederlands wel verstaan door dat hij al wat geleerd had bij een nederlandse vriend van zijn ouders. Hij kon nederlands zelf alleen nog niet spreken. ''It's alright, i'm ok.'' Antwoorde Heechul met een glimlach. Heechul bekeek het meisje en hij haalde gelijk zijn mobiel tevoorschijn. Hij ging naar zijn bestanden en vervolgens naar zijn foto's. Hij bekeek de foto's en uiteindelijk kwam hij bij een foto waar hij en een meisje op stonden. Een meisje dat precies op Laila leek. ''Wow you're looking much like a friend of mine'' Zei Heechul ineens. Heechul hoorde toen dat ze zich voorstelde en hij keek haar weer glimlachend aan. ''And youre name.. Is the same.. That's very weird. By the way, I'm Heechul'' Antwoorde Heechul kalm al vond hij het nog steeds wel vreemd dat het meisje precies op zijn vriendin Laila leek en dus ook dezelfde naam had. Hij had Laila ooit ontmoet toen ze op vakantie was in Korea samen met haar paard Kenai. Heechul had het wel heel erg jammer gevonden toen ze weer terug naar huis was gegaan. Ze waren goeie vrienden geweest. Heechul keek van het paard terug naar Laila. Was er misschien een mogelijkheid, dat dit meisje.. Zijn vakantie vriendin Laila was? Hij keek op dat moment weer naar de foto en hij liet deze aan Laila zien. Als dit meisje werkelijk zijn vakantie vriendin was dan herkende zij de foto vast wel, aangezien Kenai op de achtergrond te zien was.

Laila keek de jongen aan en hoorde zijn woorden. Gelukkig kon ze Engels verstaan, alleen kon zij het juist niet spreken. Hij het omgekeerde, raar. Ze keek hem aan en knikte even. Ze luisterde naar de woorden en slikte even. "Dat is ehm raar" zei ze en hoorde wat hij verder zei. Ze vond het maar creepy. Toen hij zich voorstelde herkende ze hem een beetje. "Een vriend van me noemt ook Heechul" zei ze zacht en keek hem aan. Toen hij opeens de foto liet zien schrok ze. "Maar... Dat ben ik met Kenai" zei ze zacht en zette een stap achteruit. Ze keek hem aan en tranen sprongen in haar ogen. Kenai. Ze had al erg lang geen foto's meer gehad en nu was haar vakantie vriend hier! Ze vond hem al lang leuk tot ze weg moest. Ze slikte en sprong opeens rond zijn nek. "Ik heb je gemist!" zei ze meteen en naar hem.

Heechul wachtte af op haar reactie. Hij was er wel erg benieuwd naar of zij toevallig op zijn vakantie vriendin leek of dat zij het nog echt was ook. 'Een vriend van me noemt ook Heechul' Had Laila eerder nog gezegd. Dat was wel heel erg toevallig. Hij begon dan ook een beetje ongeduldig te raken aangezien hij het daardoor helemaal wilde weten. Heechul zag dat Laila wat leek te schrikken van de foto. 'Maar.. Dat ben ik met Kenai' Zei Laila. Heechul stopte zijn mobiel weg en een brede glimlach verscheen op zijn mond. ''Laila!'' Riep hij vrolijk met zijn koreaanse accent en hij spreidde zijn armen om haar te omhelzen maar nog voor dat dat lukte, sloeg Laila haar armen om zijn hals heen. 'Ik heb je gemist!' Hoorde hij haar zeggen en hij lachtte even. Hij drukte een kusje op haar wang, dat was voor hem namelijk heel normaal om te doen bij vrienden. Het was dan ook vaak moeilijk te ontdekken of hij op iemand verliefd was of niet. Hij legde twee armen om Laila heen en hij tilde haar iets op. Hij draaide vervolgens een rondje met haar en lachtte weer even. ''I'm so lucky that i see you again, i really missed you!'' Zei Heechul erg vrolijk tegen haar. Hij zette Laila uiteindelijk weer neer op de grond en hij keek haar glimlachend aan. ''Do you live here? Or are you on a vacation?'' Vroeg Heechul aan haar. Het zou jammer zijn als ze hier voor een paar weken was want dan zou Heechul weer afscheid moeten nemen aangezien hij hier nu in de buurt leefde.

Laila keek hem aan en glimlachtte. Van het kusje moest ze lichtjes blozen. Ze was het wel gewoon van hem maar toch. Ze schrok even toen hij haar optilde en een rondje draaide. Ze grinnikte en keek hem aan. "Ik ben ook blij om je te zien hoor" zei ze en glimlachtte. Ze hoorde dan de vragen en glimlachtte blij. "Geen zorgen, ik woon hier dus als jij hier ook woont blijven we eindelijk bij elkaar" zei ze vrolijk en liet hem los. Ze keek even rond en dan naar hem. Ze had hem gemist en de foto deed haar denken aan toen. De wedstrijd die ze daar gewonnen had en de leuke dingen die ze met hem en Kenai beleefd had. Ze wou dat het weer hetzelfde was, met Kenai erbij. Zachtjes zuchtte ze en keek naar de grond. Hij wist het misschien nog niet wat ze meegemaakt had.

'Geen zorgen, ik woon hier dus als jij hier ook woont blijven we eindelijk bij elkaar' Zei Laila tegen hem. Heechul sprong een keer hyper. ''Yeah, i'm living here to!'' Antwoorde hij vrolijk en zijn blik ging vervolgens naar het paard waar Laila op gereden had. Hij liep naar het dier toe en aaide deze over zijn hals. ''But.. Where is Kenai? Or do you have two horses now? Or more?'' Vroeg Heechul nieuwschierig aan haar. Hij kon zich namelijk niet voorstellen dat ze Kenai niet meer had. Het was zo'n lief dier, Heechul had Kenai dan ook ontmoet en zelfs even op hem gezeten. Heechul had dat nog best eng gevonden. Hij vond het leuk om de dieren zo te zien en er naast te staan vond hij ook nog leuk maar erop zitten vond hij toch wel wat minder. Heechul pakte zijn foto camera vast en hij deed hem aan. Hij richtte het ding vervolgens op het paard en hij deed een paar stappen naar achteren. Hij schoot een paar leuke plaatjes van het paard en hij glimlachte er af en toe dan ook bij. Zo met die zee en de duinen als achtergrond zag het er mooi uit, en de helderblauwe lucht met af en toe wat witte wolkjes maakte het beeld helemaal af. Ook een briesje liet de manen van het dier lichtjes wat heen en weer gaan en de ogen glommen ook nog eens zo mooi. Ja nu had Heechul er zeker weer een paar mooie foto's bij. Hij deed zijn camera uiteindelijk weer uit en liet hem om zijn nek hangen. Hij liep daarna weer naar het paard toe en kriebelde deze over zijn neus. Ondertussen keek hij weer vragend naar Laila.

Laila keek hem aan en grinnikte even toen hij hyper sprong. Ze keek hem aan en glimlachtte. Ze hoorde wat hij zei. "Leuk!" zei ze vrolijk en hoorde opeens wat hij vroeg. Ze draaide haar naar hem en Sully en zuchtte. "Hij is weg... Ik heb een ongeluk met hem gehad en ik ben sindsdien erg bang. Ik heb al een beetje meer vertrouwen gekregen en ik mis hem wel" zei ze zachtjes en liet haar hoofd hangen. Ze keek naar de grond en een traan rolde over haar wang. Ze mistte hem vreselijk en het ongeluk gaf haar vaak nachtmerries en angst. Ze zette een paar stappen achteruit en veegde een traan weg maar er kwamen er meer.

Heechul luisterde naar Laila haar woorden en zuchtte eens diep. Dat antwoord had hij totaal niet verwacht. Laila en Kenai waren zo goed team geweest. Hoe kon het gebeuren dat het ineens fout was gegaan? ''Poor girl..'' Mompelde Heechul en hij liep naar Laila toe. Hij veegde een paar van haar tranen weg en hij sloeg vervolgens zijn armen om haar heen. Hij drukte haar wat tegen zich aan en hij zuchtte eens diep. ''I'm sorry that i asked about Kenai, but i didn't know this was happened to you, i feel so sorry for you..'' Antwoorde Heechul en hij ging met een hand door haar haar. Het was triest om dit te horen te krijgen, en ook vooral om Laila zo te zien. Heechul had echt medelijden met Laila en hij vond het dan ook wel weer knap dat ze nu toch op een paard reed. Blijkbaar kon ze snel van haar angst afkomen maar ondertussen wist hij ook wel zeker dat Laila Kenai erg mistte.

Laila keek hem aan en snikte even. Ze ging dicht tegen hem aanstaan en sloeg haar armen rond zijn middel. Ze legde haar hoofd tegen hem aan en sloot haar ogen even. Ze luisterde naar de woorden en slikte even. "Oh Heechul, ik mis hem zo" zei ze snikkend en keek naar boven. Ze keek met haar blauwe ogen naar Heechul en veegde snel nog een traan weg. Ze keek even naar de grond en keek weer naar hem. Hij was zo lief. Ze vond hem leuk maar hoe kon ze het hem ooit vertellen? Laila zuchtte eens diep en keek weer meteen stil en zwijgend naar de grond.

'Oh Heechul, ik mis hem zo' Zei Laila tegen hem. Heechul zuchtte eens. ''I can understand that, you two were a good team, do you know where Kenai is now?'' Vroeg Heechul aan haar en hij veegde ondertussen voorzichtig nog een paar van haar tranen weg. Haar blauwe ogen glinsterde door haar tranen en de zon. Als ze nu niet in zo'n trieste situatie waren geweest dan had hij het mooi kunnen noemen. Maar daar was nu niet het goeie moment voor. Heechul keek even naar Sully en daarna weer naar Laila. ''And this horse, is that your new horse or what?'' Vroeg Heechul aan haar. Hij zou het wel onlogisch vinden als dit een paard van haar zelf was. Daarom verwachtte hij eerder dat het een paard was van een manege. Hij had namelijk ookal ontdekt dat er hier in de buurt een manege was. Misschien reed Laila daar toevallig wel. Heechul was ook van plan om eens een kijkje te nemen op de manege. Niet om te gaan rijden maar eerder om de paarden zelf gewoon te bekijken en misschien ook wel om foto's te maken van de paarden als dat lukte en mocht. Heechul bekeek Sully weer even waarna hij Laila afwachtend in haar ogen aan keek.

Laila keek hem stil aan en schudde haar hoofd. "Hij is verkocht en ik weet het niet" zei ze stil en voelde hoe hij nog wat tranen wegveegde. "Wat moet ik toch zonder jou" zei ze zachtjes en keek hem even in de ogen aan. Ze hoorde dan de vraag en keek even naar Sully. "Hij is van een manege, ik moet weer rijden van mijn moeder" zei ze en zuchtte eens diep. Ze hoorde opeens een auto en merktte dat de pony geschrokken was. Sully hinnikte en begon te steigeren. Laila wilde zijn teugel pakken maar het was al te laat. Hij ging er meteen vandoor en een soort jeep kwam op hun afgereden. Laila schrok en kroop opeens van schrik achter Heechul wat ze eigenlijk nog nooit had gedaan. Ze schrok er zelfs van..

'Wat moet ik toch zonder jou' Zei Laila tegen hem. Heechul grinnikte even en hij deed haar haar wat door de war. ''Don't say that, i'm not a special boy or something'' Antwoorde Heechul kalm. 'Hij is van een manege, ik moet weer rijden van mijn moeder'Antwoorde Laila op zijn vraag over Sully. ''Ah ok..'' Antwoorde hij met een zucht. Plots was er een auto vlakbij hen te horen. Heechul keek verbaasd op. Hoe kon dat nou? Een auto zo dichtbij? De parkeerplaats was verderop ergens. Heechul keek geschrokken op toen Sully ineens begon te hinniken en vervolgens begon te steigeren. Heechul keek naar Laila die de teugels probeerde te pakken maar dit lukte echter niet want Sully ging er al vandoor. Heechul deed ook nog een poging door naar de teugels te springen maar Sully sprong geschrokken opzij en ging er vandoor. Heechul landde op het zand en hij stond lichtjes geirriteerd op. Welke idioot kwam hier nou zomaar met een auto? Zelfs de strandwacht kwam niet hier langs. Heechul zijn blik ging naar de jeep en hij keek verbaasd op toen Laila achter hem kroop. Hij keek haar even aan waarna zijn blik weer naar de zwarte jeep ging. Vlakbij hun stopte de jeep en de deuren gingen open. Een paar jongens kwamen uit de jeep gestapt. Ze waren zowiezo ouder dan hem en Laila. Heechul schatte ze rond de 18 en 20. Het waren vijf jongens en ze keek grijnsend naar hem en Laila. ''Jij bent dat rijke koreaanse jongentje of niet soms? En jij? Ben jij ook een rijk?'' Vroeg een jongen die op de leider leek aan de twee. Heechul zijn blik verstrakte. Hoe wisten ze dat hij koreaans was en dat zijn ouders rijk waren? ''Kom anders even gezellig met ons praten'' Zei een andere jongen. Heechul draaide zich om en legde zijn handen tegen Laila haar schouders. ''Come, were going away from this place..'' Mompelde hij naar Laila toe.

Laila keek naar Heechul en dan naar de jongens. 5 jongens. Ze waren ouder en groter. Het maakte Laila echt bang. Ze keek naar de jongen en hoorde de vraag. Gelukkig! Ze herkenden haar niet. "Ik euh" zei ze zacht en zweeg snel. Ze keek naar Heechul en knikte zacht. Ze voelde opeens hoe ze bij haar middel gegrepen werd en gaf een gil. "Heechul" gilde ze bang en werd in de auto geduwt. Ze slikte en kroop tegen de deur aan. Wat gingen ze met hun doen?! Andere jongen gingen naar Heechul en grepen hem ook. Ze duwden hem bij Laila in de jeep en startten de auto. Laila slikte en begon te trillen. Wat wilden ze toch van hun? Angst bekroop haar. Hoe zou het met Sully zijn?!

Heechul pakte Laila vast en wilde met haar weg rennen maar nog voor dat lukte werd Laila al vast gegrepen door een jongen en werd ze bij hem weg gehaald. Heechul wilde er op af stappen maar hij werd zelf ook vast gegrepen. Hij probeerde de jongen te slaan maar deze hield hem te stevig vast en drukte hem bij Laila in de auto. Toen de jongens voorin gingen zitten trapte Heechul tegen hun stoelen. ''Let us go!'' Riep hij kwaad naar hen. ''Stop dat ventje in de achterbak, hij is nou al irritant.'' Zei de leider. ''We kunnen hem ook gewoon knock out slaan.'' Zei een andere droog. ''Ook goed maar verwond hem niet teveel, misschien kunnen we nog wel wat geld verdienen aan hem, hetzelfde geld voor het meisje maar die is te bang om wat te doen'' Antwoorde de leider weer. Heechul wilde een jongen voor zijn hoofd slaan maar nog voor dat dat lukte kreeg hij klap net naast zijn slaap. Het was een erg harde klap geweest en het werd zwart voor Heechul zijn ogen. Heechul zakte onderuit en bleef onbeweeglijk op de bank liggen. ''Heerlijk.. stilte..'' Zei de leider en de auto begon te rijden. De auto had bij de achter bank zwart getinte ruiten en daardoor kon niemand zien dat Laila en en Heechul in de auto zaten.

Laila keek naar Heechul en slikte even. Ze keek naar de jongens en hoorde wat ze zeiden. Nee! Ze zag dat Heechul geslagen werd en bewusteloos viel. Ze schrok ervan en keek naar de jongens. "Jullie!" riep ze opeens woedend. Het meisje wist niet wat er gebeurde, er was iets met haar. Haar blik was verandert net als haar houding. Ze kroop naar voren en gaf een jongen een harde trap. "Laat ons gaan!" riep ze kwaad en greep hem vast. Ze sloeg tegen zijn kaak en zat zowat op zijn schoot. Ze hield hem bij zijn vest vast en keek hem woedend aan, razend was ze op dit moment!

De jongen keek Laila kwaad aan. '"Donder jij eens even gauw op!'' Riep hij kwaad en hij gaf Laila een stoot tegen haar hoofd waarna hij haar ruw op de bank terug duwde. ''Flik dat niet nog eens meissie'' Zei de jongen nog kwaad tegen haar waarna hij gewoon weer voor zich uit keek en af en toe wat met de andere jongens praatte. Heechul lag nog steeds bewusteloos op de bank. Op dit moment was hij ook niet in staat om zomaar weer wakker te worden. Hij was niet slap maar super sterk was hij ook niet dus het opnemen tegen vijf van zulke jongens zou nooit lukken want hij kon één jongen nog niet eens aan. Teminste in dit geval niet aangezien ze in een auto zaten. Na een tijdje hebben gereden stond de auto stil. Ze waren bij de plek aangekomen waar de jongens leefden.

Laila keek kwaad en voelde de stoot tegen haar hoofd. Ze zag even wazig en slikte. Ze zuchtte en kroop tegen Heechul aan. Ze zweeg en legde zijn armen over haar heen. "Word wakker" zei ze zacht tegen hem en sloot haar ogen. Ze merktte dat ze bij het huis waren en zweeg. Opeens ging de deur open en werd ze uit de auto gesleurd. Ze keek naar Heechul en voelde opeens de harde grond tegen haar aan. Ze snakte even naar adem en keek wazig op.

[inspi]