Iets Drinken..

Een jongen met een grijs sweatshirt liep over het erf en ging de kantine binnen. Robin had net de paarden buitengezet en was toe aan een drankje. Aan de barman vroeg hij een biertje en betaalde meteen. Hij nam een slok en keek even om zich heen. Buiten enkele tienermeisjes rond de 12 jaar die zaten te giechelen en penny's te lezen, was er niemand anders. Toen hij merkte dat de barman naar de armband om zijn pols lag te staren, trok hij geïrriteerd zijn mouw naar boven en gunde hem even een waarschuwende blik, waarna hij verder ging met afwassen.

De armband liet de mensen van het centrum weten waar hij was, elk moment, elke plaats. Als hij zonder verwittigen buiten een straal van 100m van de manege kwam, stonden ze er binnen de 2 minuten. Het was irritant, en verplichtte hem hier te blijven, terwijl er hier, buiten rijden en paarden verzorgen, niets te beleven viel, volgens hem. De enige die hij kende, was Rose, verder wilde voorlopig niemand contact met hem.

Ze had die ochtend hard gewerkt, met Marlynn en Saffyr. De twee wedstrijdpaarden hadden allebei een fijn en werkwillig karakter. 's Middags had ze wat manegepaarden gepoetst en in de weide gezet, maar nu had ze dorst. Ze haalde even een hand door haar lange, blonde haren en wandelde vrolijk fluitend naar de kantine. Gelukkig was ze niet ver van de kantine verwijderd, en hoefde ze geen pokken-eind te lopen. Ze duwde de deur open, die lichte tegendruk gaf, en sloot het weer achter zich.

Ze plofte neer op een barkruk, en bestelde een cola light. Ze had die dag geen zin in alcohol, misschien mede door de lichte kater van gisteren. Ze had zo gezellig bijgekletst met haar vriendin, dat ze niet doorhad hoeveel alcohol ze al binnen had. Rustig wachtte ze op haar cola, en keek wat rond. Door de hele kantine klonk het gegiechel van een groepje meisjes. Geërgerd rolde ze even met haar ogen, maar negeerde het verder. Naast haar zat een jongen aan de bar, ze schatte hem iets ouder dan haarzelf. Kort liet ze haar blik over hem glijden, tot ze haar cola kreeg. Als bedankje knikte ze, en nam er een slokje van.

Het gelach van de meisjes galmde zo hard door de ruimte, dat hij de deur niet hoorde opengaan. Hij sloot zijn ogen even en nam nog een slok, tot hij plots iemand iets hoorde bestellen, een cola light. Onrechtstreeks zou hij omgekeken hebben, naar de persoon die het bestelde, maar dat deed hij niet, het feit dat hij haar niet had horen aankomen, had hem even perplex gezet. Opnieuw gilde een meisje luid, met bulderend gelach van de anderen als gevolg. Robin vergat de persoon naast zich even en draaide zich om, stapte van zijn kruk af en liep naar het groepje meisjes toe. Hij glimlachte even toen ze allemaal zwegen en sprak zachtjes tegen hen. 'Hé, kijk naar buiten, zo'n mooi weer. Willen jullie niet allemaal een mooi bruin kleurtje? Ik wed dat het daarbuiten nóg leuker is dan hier!' De meisjes keken even bedenkelijk naar elkaar en dan naar buiten. 'Oké,' klonkt het in koor. De meisjes namen hun boeken en liepen in een groepje naar buiten.

''Vergeet geen zonne-crème', liep hij hen smalend na en draaide zich dan weer om. De barman keek even tevreden naar hem en vroeg hem wat hij nog moest drinken, hij trakteerde. 'Nog een biertje dan', zei hij even grijnzend.

Vanuit haar ooghoek bekeek ze de jongen nog eens. Hij leek haar niet te hebben opgemerkt toen ze binnenkwam. Ze glimlachte even oppervlakkig, tot hij opstond en naar de meisjes liep. Lichtelijk verbaasd keek ze hem na, maar proestte van het lachen toen hij hen probeerde naar buiten te 'sturen'. Grijnzend keek ze hem aan toen hij terug liep. Ze steunde even met haar hoofd tegen haar handen, en sloot haar ogen. Het bonkende gevoel ebde eindelijk een beetje weg. Ze nam nog een slokje van haar cola, en bekeek de kantine even. Je had uitzicht op de binnenbak, waar zich een les bevond. Het leek een beginnersles, aangezien de kleine of makkelijke pony's en het niveau hoe ze reden.

Ze keerde zich om naar de jongen, en keek hem even aan. " Die zijn weg. " begon ze grijnzend. Ze streek een haarlok uit haar gezicht, viste een elastiekje uit de zak van haar rijbroek en bond haar haar bijeen. " Zitten hier elke dag van die giebelende meisjes? " vroeg ze, terwijl ze kort grinnikte. Ze was hier gisteren ook geweest, maar niet in de kantine. Ze was vooral op stal bij de wedstrijdpaarden die ze moest groomen, en kwam eigenlijk nooit in de kantine.

'De rust is wedergekeerd', opperde hij tegen de barman die bevestigend knikte. Zijn blik gleed nu toch naar het meisje naast zich. 'Inderdaad', toen knikte hij en glimlachte. Hij keek weer naar voren en nam weer een slok, het andere biertje was al weer leeg. Toen ze opnieuw iets zei, keek hij haar weer aan en zag dat ze haar haar bijeen had gebonden. 'Niet dat ik weet, ik ben hier nog maar net,' zei hij even en grijnsde. 'Maar ze lijken het wel gewend te zijn.' Hij keek even naar de barman en fluisterde tegen het meisje; 'Hij is nieuw zo te zien, ik denk dat hij er nog niet echt aan gewend is.' De man nam een asprientje en deed het in een glas. 'Haha, zie je wel', grinnikte hij even.
Hij keek even rond zich en stak zijn hand toen losjes uit naar het meisje. 'Robin', stelde hij zichzelf voor. 'En wie is de cola-lightdame?'

Ze bekeek ze barman even grijnzend. Hij leek zich nog niet echt thuis te voelen achter de bar. " Ik ben hier ook nieuw hoor. " antwoordde ze met een grijns. Ze keek toe de barman een paracetamol in zijn drinken deed, en het opdronk. Ze rilde even, aspirientjes vond ze zó ontzettend ranzig, vaak moest ze ervan kokhalzen. Maar met het bonkende gevoel in haar hoofd had ze er ergens wel behoefte aan. " Inderdaad. " grinnikte ze, fluisterend. Ze draaide de barkruk, zodat ze recht naar Robin, zoals hij zich had voorgesteld, zat. " Eyota. " glimlachte ze vriendelijk naar hem.

'wel, dan zijn we met zijn tweeën,' antwoordde hij luchtig en nam nog een slokje. Eyota, heette ze dus. 'Wel, aangenaam', hij haalde even opgelucht adem. De meisjes waaren allen gefascineerd door de zon, nu, en dat was best grappig. Hij keek naar buiten en liet zijn blik over de stallen glijden. 'Heb je een baantje hier?' Hij keek haar even screenend aan en trok de mouw van zijn armband hoger, geen lastige vragen nu, tegen hem. Zijn warrige donkerbruine haren piekten alle kanten op, maar wel gestructureerd, hij had zo een tikkeltje perfectionisme in zich.

Ze knikte grijnzend, en nam nog een laatste slok van haar cola. Het was nu op, en ze schoof het richting de barman. Ze wierp even een blik op de penny-meisjes die nu naast elkaar in de zon zaten, nog steeds druk in de boekjes bladerend. Ze richtte zich weer tot Robin, toen hij een vraag stelde. " Jep, ik groom voor tien dagen twee wedstrijdpaarden. " begon ze vrolijk. In gedachten bekeek ze de twee paarden even. " Een Oldenburger schimmelmerrie, en een zwarte Arabische hengst. Marlynn en Saffyr. " vertelde ze over de paarden. Ze had al twee dagen met de paarden gewerkt, en ze hadden beide een fijn karakter. " Heb jij ook een baantje? " vroeg ze daarna nieuwsgierig.