bad memories

Met tranen in haar ogen liep Sara met star naar de weide. Ze had er genoeg van! Ze had zo'n verdriet. Sinds dat ze hier reed dacht ze steeds meer aan Cobrazarao. De jonge hengst waar ze zoveel van hield. Ze had Kangin net nog in de stallen gezien. Waarschijnlijk had hij net een traan gezien die over haar wang rolde. Ze deed Star zijn halster af en hij galopeerde vrolijk door de weide. Sara ging op de grond zitten. Uit haar jasje viste ze 2 Foto's. Eentje van haar op een grote vosse ruin. Dat was moby. Het geweldige paard van haar vader. Haar vader was een topruiter tot zijn ongeluk. Hij viel van moby af die door verkeerd afstoten een balk meekreeg waardoor hij op zijn knieën lande. Moby was niet meer te redden en hadden ze moeten laten inslapen. "Moby ik mis je zo hard. Jij was mijn engeltje waar ik op heb leren rijden." Zei Sara zachtjes. Op de andere foto zat ze op haar eigen paardje Cobrazarao. Het was een bruin paardje met een bles op zijn voorhoofd. Hij had arabische invloeden. Ze glimlachte even. Cobra was verkocht na het ongeluk van haar vader. Hij zat vanaf toen in een rolstoel en wou niets meer met paarden te maken hebben. Sara had zo lang gesmeekt om Cobra te mogen houden maar hij moest weg. De dag dat ze hem kwamen halen had hij nog een man in het ziekenhuis gestampt omdat Cobra niet in de trailer wou. Hij was het niet gewend dat iemand anders het deed buiten Sara. Sara mocht geen afscheid nemen en stond voor haar raam te huilen. De laatste blik van Cobrazarao zou ze nooit vergeten. Die angstige ogen die ooit zo vredig en rustig stonden. Ze wist niet waar hij nu was. De hield de foto tegen haar geklemd. Ze zou die foto nooit of te nooit wegdoen. Haar ouders waren een tijdje geleden overleden door een autoongeval en Sara woonde nu bij haar tante. Haar tante had ene heleboel schapen. Ze had ook een kleine falabela maar Sara was er niet zo close mee. Enkel voor te knuffelen was het een leuk diertje. Sara miste haar lieve lieve Cobrazarao. Ze hoorde het hek van de wei opengaan maar keek niet op.

Kangin was ook naar buiten gegaan. Hij had Misty aan haar halster vast, hij besloot haar eens fijn in de wei te zetten. Eenmaal daar aangekomen opende hij het hek en liet hij Misty naar binnen stappen. Hij deed het hek snel weer dicht aangezien enkele paarden al aan kwamen gedraven. Kangin maakte het halstertouw los en liet Misty los. ''Ga maar eens lekker grazen meid'' Zei Kangin kalm tegen Misty. Het dier brieste eens en draafde wat meer de wei in met een paar paarden achter zich aan. Kangin merkte ineens iets op vanuit zijn ooghoeken. Hij keek er naar en zag dat het Sara was. Wat deed zij nou zo alleen hier in de wei? Of wilde ze soms gewoon wat rust? Kangin deed een paar stappen opzij zodat hij Sara haar gezicht wat beter zag en hij zag dat ze niet al te blij keek. Kangin keek nog even naar Misty en de andere paarden waarna hij naar Sara toe liep. Hij ging door knieén toen hij schuin achter haar stond en hij legde een hand op een van haar schouders. ''Hey, wat is er?'' Vroeg Kangin kalm aan haar en hij keek haar licht met een wat vragende blik aan.

Sara was erg diep in gedachten verzonken zodat ze Kangin niet tegen Misty hoorde praten. Ze staarde maar wat naar de foto's in haar handen. Ze schrok op toen ze een hand voelde. Ze liet de foto's vallen. Ze keek achterom. "Het is Cobrazarao en Moby. Sinds ik hier rijd mis ik ze zo hard. Ik haat mijn vader!" Zei ze even fel. Daarna zakte ze nog even dieper ineen alsof ze het allemaal niet aankon. Dat kon ze ook gewoon niet. "Star doet mij zoveel denken en Aan Cobrazarao." Sara nam de foto van haar en de vos bruine hengst op. "Dit is hem." Sara had een wedstrijdpakje aan en Cobrazarao glom. Ze leken een perfect team. "Pap was een prima ruiter tot die ene dag. Ik reed toen ook een wedstrijd met Cobra'tje." Sara lachte eens afwezig. Ze gingen echt geweldig goed. "In de eerste ronde reden we foutloos en we mochten door naar de barrage. Het zag er allemaal geweldig uit. IK had even tijd om naar pap te gaan kijken die samen met Moby de barrage reed. Het ging prima tot de helft. Door de regen lag de balk onder de modder en zag Moby hem niet." Sara gooide haar handen voor haar gezicht. "Hij stoote verkeerd af en verloor heel zijn evenwicht en lande op zijn knieën. Hij was niet meer te redden." Sara keek even naar Kangin. Ze schaamde zich best wel op dit moment. "Pap zat vanaf toen in een rolstoel. Alle paarden moesten weg ook Cobrazarao. Mijn schatje moest weg." Sara drukte de foto nog harder tegen haar aan. "Ik mis hem zo! Die laatste angstige blik van hem deed mij zoveel pijn. Waarom moet ook echt alles wat voor mij erg belangrijk is van mij afgenomen worden?" Star galopeerde rustig door de weide. Hij bokte eens speels en hinnikte daarna blij. Hij begon daarna te flemen. Sara lachte even vaag. "Dat deed Cobrazarao ook altijd."